top of page

TriOde

original.jpg

Une ode arabo-jazz-classique en trio

Une ode en arabe constellée d’anglais, des mélodies tourneuses de tête, plus d’une heure de vibration vocale sur fond de cordes et de rythmes subtils, une dégustation intime de joyaux poétiques : c’est le TriOde concocté par Laïla Amezian, pour l’amour de la voix… et des tribulations de l’âme entre Orient et Occident.

Ce serait comme quelqu’un qui a beaucoup voyagé et qui rapporte un collier de perles. En 15 ans de traversée musicale, la voix de Laïla Amezian a exploré bien des paysages : chanson française, jazz, funk, ethno-electro-dance, post-rock, chants polyphoniques, musiques arabo-andalouses et traditionnelles. Au fil des alliances, elle s’est rôdée en plusieurs langues, en studio et sur les scènes – en concert mais aussi dans le théâtre et la danse – belges, européennes et nord-africaines.

​

La voix, le voyage

Cette voix intense, soyeuse ou joyeuse, qui caresse ou déchire à la façon de celle d’une soulwoman, fend l’âme. Sans doute parce qu’elle vient de loin. Du Tanger familial elle a pris les couleurs, écloses sous le ciel belge. Le voyage de Laïla Amezian, artiste très bruxelloise et très marocaine, est d’abord intérieur, donc universel. La voici déposant le meilleur de son bagage dans TriOde, un best of épuré de morceaux poétiques, sélectionnés et retravaillés, ode au bonheur vocal. Autant de perles polies en eaux profondes.

Les morceaux, le cœur

Il y a le texte immense de Khalil Gibran, The Prophet, finement découpé et mis en musique par Laïla Amezian (sur des arrangements de Michaël Grébil) pour sa première production, Bast, fusionnant esprit soufi, jazz et post-rock. A côté de ces mélopées élévatrices d’esprit, adaptées pour TriOde, on retrouve d’autres matières précieuses et envoûtantes : les rivages arabo-andalous abordés dans Arabanda (avec Piet Maris), la poésie ancienne de Qayna, création arabo contemporaine (de Abid Bahri et Yahya Addi), et de nouvelles pièces taillées pour l’occasion : un extrait du Cantique des Cantiques, le standard de jazz Strange Fruit ou encore une composition sur un texte de Ibn ‘Arabi. Nul besoin de comprendre. C’est le coeur qui est visé par ces chants d’amour, de dévotion et de célébration.

Les mélodies, elles, s’enroulent et se déroulent, tournoient à la manière d’un derviche, en un O infini… comme dans TriOde. Ou Orient et Occident. Entre transe de l’un et fougue de l’autre. La voix de Laïla Amezian traverse les horizons, dans un écrin musical sur mesure. Velouté et puissant, le violoncelle d’Anja Naucler enrobe et renforce les compositions. La musicienne suédoise a développé un jeu très personnel, empreint de lyrisme, de rock et de douceur, nourri par des rencontres variées. Même subtilité, même richesse chez Stephan Pougin, qui possède la double qualité de batteur et percussionniste. Ses rythmes apportent plus qu’un soutien, une expression d’âme supplémentaire à TriOde. Une âme qui appartient tant aux musiques dites du monde qu’au jazz et au classique.

​

L’Orchestre Royal de Chambre de Wallonie

La collaboration avec l’ORCW offre une dimension supplémentaire tant dans l’approche à la fois subtile et intense, que dans l’élargissement du spectre sonore, développant ainsi tout le potentiel harmonique des mélodies. Les arrangements sont assurés par Anja Naucler.

​

​

​

​

Laila Amezian's TriOde & l'ORCW - LIVE -

TriOde

original.jpg

Een Arabo-Jazz-Klassieke ode in triovorm

Een ode in het Arabisch bezaaid met Engelse, melodieën die je doen duizelen, meer dan een uur vocale vibraties tegen een achtergrond van strijkers en subtiele ritmes, een intieme proeverij van poëtische juweeltjes: dat is de TriOde die Laïla Amezian samenstelde, voor de liefde van de stem... en de beproevingen van de ziel tussen Oost en West.

Het is als iemand die veel heeft gereisd en een parelsnoer heeft meegebracht. In 15 jaar muzikale reizen heeft de stem van Laïla Amezian vele landschappen verkend: Frans chanson, jazz, funk, etno-elektro-dance, post-rock, polyfone liederen, Arabisch-Andalusische en traditionele muziek. In de loop der jaren heeft ze haar vaardigheden aangescherpt in verschillende talen, in de studio en op het podium - zowel in concert als in theater en dans - in België, Europa en Noord-Afrika.
 

De stem, de reis

Deze intense, zijdezachte of vreugdevolle stem, die streelt of verscheurt als die van een zielenvrouw, is zielsverwindend. Ongetwijfeld omdat ze van ver komt. Uit het Tanger van haar familie heeft ze de kleuren opgepikt die onder de Belgische hemel zijn opgebloeid. De reis van Laïla Amezian, een zeer Brusselse en zeer Marokkaanse kunstenares, is in de eerste plaats een interne en dus universele reis. Hier brengt ze het beste van haar bagage in TriOde, een beknopt overzicht van poëtische stukken, geselecteerd en bewerkt als een ode aan vocaal geluk. Zoveel parels gepolijst in diep water.

De liederen, het hart

Zo is er de immense tekst van Khalil Gibran, The Prophet, fijn bewerkt en op muziek gezet door Laïla Amezian (met arrangementen van Michaël Grébil) voor haar eerste productie Bast, een fusie van soefispirit, jazz en postrock. Naast deze opzwepende melodieën, bewerkt voor TriOde, vinden we ander kostbaar en betoverend materiaal: de Arabisch-Andalusische kusten die aan bod komen in Arabanda (met Piet Maris), de oude poëzie van Qayna, een hedendaagse Arabische creatie (door Abid Bahri en Yahya Addi), en nieuwe stukken die voor de gelegenheid zijn uitgesneden: een fragment uit het Hooglied, de jazz standard Strange Fruit en een compositie op een tekst van Ibn 'Arabi. Je hoeft het niet te begrijpen. Deze liederen van liefde, toewijding en feest zijn voor het hart.

Wat de melodieën betreft, die kronkelen en ontrollen zich, wervelend als een derwisj, in een oneindige O... zoals in TriOde. Of Oost en West. Tussen de trance van de één en de vurigheid van de ander. De stem van Laïla Amezian overschrijdt horizonten, in een muzikale setting op maat. De fluweelzachte, krachtige cello van Anja Naucler omhult en versterkt de composities. De Zweedse muzikante heeft een zeer persoonlijke stijl ontwikkeld, doordrenkt 

​

Het Koninklijk Kamerorkest van Wallonië

De samenwerking met het ORCW biedt een extra dimensie, zowel in de subtiele maar intense aanpak als in de verbreding van het klankspectrum, waardoor het volledige harmonische potentieel van de melodieën wordt ontwikkeld. De arrangementen zijn van Anja Naucler.
 

​

​

​

Laila Amezian's TriOde & l'ORCW - LIVE -

  • alt.text.label.Facebook
  • alt.text.label.Instagram
bottom of page